“Yine vagonuma döndüm. Kendi kendime ‘Bu insanlar kaderlerinden yakınmıyorlar hiç,’ dedim. Burada üzüntüm, acımaktan kaynaklanmıyor. Sonsuza dek deşilen bir yaraya acımam söz konusu değil. Bu yarayı taşıyanlar, onun varlığını bile hissetmiyorlar.” Antoine de Saint-Exupéry, İnsanların Dünyası Cebrail bir helikopter edasıyla aramızdaki ışıksız bir alana iniyor ve hepimize yaralarımızı “tebliğ” ediyor.... Devamını Oku