Yıllarca terörle mücadele ederken yaşanılanlar, insani açıdan ele alınmış. olabildiğince yalın ve duygu yüklü. Duyguların ve olayların etkisini belirtmek için gereksiz vurgulu kelimeler arkasına sığınmamış. Hikayeleri okurken olayların içindeymişim gibiydi. Her duyguyu derinden hissedebiliyordum; sevgiyi, özlemi, korkuyu, endişeyi, beklemenin sonsuzluğunu, ihaneti, sadakati… Kitabı bitirdiğimde bu güne bakıp, “Bunca mücadele boşuna mıydı?” diyesim geliyor. Terörü ve bu ülkede neden terör belasıyla uğraştığımızı anlamak, geleceğe yönelik ders çıkarmak için her Türk’ün okuması gereken bir kitap. Terörle mücadelenin nasıl bir şey olduğunu, insan fizyolojisini, psikolojisini nasıl etkilediğini; kendini yemlik gibi hissetmenin, ruhla bedenin ayrışmasını seyretmenin, insanı ne hale soktuğunu nasıl bilebiliriz ki, ancak anlamaya çalışabiliriz. O da anlatılırsa… Yıllarca habercilik yapan, üstelik, dünyanın hiç bir yerinde olmadığı kadar özgür gazetecilik yapan aydın(!) gazetecilerimiz terörle mücadeleyi sadece istatistiksel bir olay olarak değerlendirip; evladını, eşini, nişanlısını, kardeşini bölgeye gönderen insanlara bile yine istatistiksel olarak aktardı. ilk defa terörle mücadelenin gerçek yüzünü, insan boyutunu yansıttığınız için çok teşekkürler Hakan bey… Elinize, kaleminize, yazacak cesaretiniz için yüreğinize sağlık… Her Türk’ün okuması gereken bir kitap…