Kitabınızı hiç durmadan bir solukta okudum. İnanır mısınız bilmiyorum ama kitabı bitirene kadar tam beş sefer ağladım. On yıl önce yaptığım askerliğimi tekrar yaşadım, yaşattınız.

Ben ve ekibim nakliye gümrükleme ithalat ve ihracat yapmaktayız. Ofise gelen tır, kamyon şoförlerine de siz ve kitabınızdan büyük bir zevkle bahsettim. Buna inanır mısınız bilmem ofise gelen şoförlerin gümrük işlemleri bir saat falan sürüyor. Bu süre içinde kitabı eline alan okumaya başlıyor. Şoförün işi bitiyor adam okumaya devam ediyor, kitabı bırakmıyor. “Bende kalsın dönüşte bırakırım. Yok bir bölüm konu daha okuyayım, acele etme bu sayfayı da bitireyim” gibileri hiç bitmiyor. Herkes siz ve sizin gibi insanların hala ülkemizde var olduğuna inanmıyorlar.

Kitabınızda hemen hemen her konuya değinmişsiniz. Ben de bir okuyucunuz olarak katılıyorum size. Yalnız değinmek istediğim bir nokta var. Bu ülkede bazı pala bıyıklılar bayrağı ve milli düşünceyi kendilerine siyasi malzeme edip, her türlü yolsuzluğu, adaletsizliği yapıyorlar. Ve bu olaylar karşısında bizler gibi düşünen aydın ve demokrat insanlar, bazı duygu ve düşüncelerden uzaklaşıp nefret ediyoruz. Ben Lazım, Kürdistan diye bir yer olmaz. Varsa biz Lazlar dağa çıkarsak bir haftaya vatanı kurarız. Olmaz böyle bir şey. Gerekirse bu vatan için 18 ay askerlik tekrar yaparım. Tabi ülkeyi hacıya hocaya teslim ettik. Adamlar koltuk kavgası yapıyorlar, terörün elebaşına ada tahsis ettiler. Kimilerini milletin vekili diye dışarı saldılar. Bu ülkenin evlatları bu davaya 30,000 şehit verdi ama kimin umurunda. Zaman hızla geçiyor ve bizler yaşlanıyoruz. Sadece akıllarda kalan anılarımız. Bu ülke bizimdir ve faşist köpeklere yedirmeyiz.