Güneydoğu’daki askerlerin anlattıklarının öyküleştirilmesinden oluşan bu kitap, gerçekten çok özel. Uzaktan bakıp da ahkam kesmekle olmadığını bir kez daha gözler önüne seriyor. İçindeki öyküler çok özel. Bu kitapta ideolojik bir anlatım ve yaklaşım yok. İçindeki öykülerde, çiftçorap, koyun, köylüler, ana-babalar var.

Yani hayatın insanın ta kendisi var… Bir yudum insan tadında bir anlatımla bir yudum asker var. Kitabın arka kapağında yazılan satırlara katılmamak mümkün değil. Bu kitabı bana Güneydoğu’da askerlik yapan bir dostum hediye etmişti. İlk sayfasına düştüğü satırları yazmasam kitabı tanımlamam eksik kalacak gibi… “Ne ben anlatabilirim yaşadıklarımı ne de karşımdakiler anlayabilir… Bu kitap ne kimseyi yüceltiyor ne de kimseyi kötülüyor. Sadece orada yaşadıklarımızın bir kısmını da olsa anlatmaya çalışıyor. Ne soru sor, ne de cevap bekle… Sadece anlamaya çalış… Hem korkuyu kim anlatabilir ki??? Ben hiç denemedim…”