Bu kitabı okuyana kadar Güneydoğu’da yaşananlardan bir ölçüde bihaber olarak yaşayan ve kitabın büyük bir bölümde bilincini geri kazanan ve daha sonrasında bir şeylerin gösterildiği gibi olmadığını fark eden ve ardından büyük bir asker olma isteğini kendi içinde barındıran 14 yaşında bir kızdım o zamanlar, İstanbul’da yaşayan. O kitapla yaralarımızın ne kadar derin ve herkesin üstüne düsenin yapmasının farz olduğu bir dönem izledi. Günlerimi elimden geldiğince de tepkimi forumlara ya da gerekli yerlerde belli ettim. Hatta bazı geceler ‘acaba şu an kaç çatışmada kaç kişi mücadele ediyor düşmanla ya da kaç anne kaç evladını veriyor bu pis kanlı teröre, kaç çocuk da babasız kalıyor ve kimileri abisiz kardeşsiz?’ diye düşünmekten saatlerce uyuyamadığımı bilirim. Hakan Evrensel’e çok çok teşekkür ediyorum buradan ve okumayanlara da tavsiye ediyorum, şiddetle…