Ben yurtdışına sık sık seyahat ederim. Fransızcam fena değildir, Fransızca bilen birini bulunca muhakkak konuşurum, onlar da bana hemen Türkiye hakkında sorular sorar, kendilerini aydınlatırım. Bakın size taze bir misal, geçen ay Amerika’dan geliyordum. Uzun uçak yolculuğunda Fransızca bilen bir Amerikalı ile tanıştım, bana “zihnimde Türkiye ile ilgili bir istifham var, onu sorabilir miyim?” dedi.

Tabii memnuniyetle, zaten benim aradığım da bu değil mi? Amerikalı şöyle dedi: “Sizin bir Kürt sorununuz var, oluk gibi kan akıyor, para gidiyor. Bu zavallı Kürtler de aynı İsrail gibi vatan hasreti içindeler, siz de onlara Güneydoğuda bir vilayet verseniz de İsrail gibi devletlerini kursalar, bütün bu çatışmalar biter”. Cevabım şu oldu: “Kürtler bilaistisna bütün şehirlerimize yayılmışlardır, orada iş ve ev sahibi olanlar az değildir ama tabii o şehirlerde azınlıktadırlar. Bu zamana kadar kimse onlara sen kürtsün, buralara niye geldin dememiştir. Onların kesif olduğu Güneydoğu şehirlerinde toprak çorak, petrol de yoktur. O bölge batıdan alınan vergilerle beslenir. Şimdi sizin dediğiniz gibi ‘al filanca şehri, kur devletini’ desek Anadolu’ya yerleşmiş, para kazanmış Kürtlerin hiç biri kalkıp oraya gitmeyecektir. O şehirde kalan Kürtler ise açlığa mahkumdur.” Bunları anlattığımda inanın Amerikalının ağzı bir karış açık kaldı.

Her okuyucunuz size benim gibi içini dökmeye kalksa eminim kitabınızı yazdığınıza yazacağınıza pişman olurdunuz. Kusura bakmayın, memleketini seven bir vatandaş olarak şu Güneydoğu belası başımızdan gitse, hem kanımız akmaz, hem de paralar ekonomiye yönleneceğinden inanıyorum ki, üç, beş sene içinde -belki Almanya değil ama- İtalya’yı yakalar ve geçeriz…