Güneydoğudan öyküleri kütüphanede görür görmez aldım. Severdim asker hikâyelerini ama asker hikâyesinden çok fazla şey vardı o öykülerde. 1. cildi bitirene kadar kalkmadım masadan. Kalktığımda ise sersem sersem yürüyordum. Bize kimse anlatmadı orada neler olduğunu. Belki de en büyük hata buydu. Kimse bir savaş yokmuş gibi davrandı. Her şehit cenazesi unutuldu ve bugünlere gelindi. Bu kitap hakkında yazı yazmak bile büyük bir şey ama ben en çok neden Metal Fırtına’nın herkesçe bilindiğini, bu kitabınsa neden kitapçılarda bile zar zor bulunduğunu merak ettim. Hakan Evrensel’e tekrar teşekkür ediyorum. Orada olanları, ölen askerleri ölümsüzleştirdiği için.