25 yaşında bir Türk genci olarak sizinle ve silah arkadaşlarınızla gurur duydum. Açıkçası ben terör olayının bu kadar derin olduğunu biliyordum ama kitabınızı okumamla beraber, aslında bu terörü başımıza kimlerin musallat ettiğini, destek çıktığını, sıkıntılarınızı ve psikolojinizi anladım. Kitabı okurken bir öykü ya da günlük okur gibi değil içinde yaşamış gibi hissettim kendimi ve çoğu kez ağlamamla yarım kaldı okuduklarım.

Sonra gözyaşlarımı silip gene devam ettim okumaya. İlk defa bir kitabı okurken sıkılmadım, bitmesin diye dua ettim. Bu kitap üniversiteye giden kardeşime hediye edilmiş ve ben de onun aracılığı ile elime alıp okumaya başladım. Sizi tebrik ediyorum keşke elimde olsa da ben de o Türkmen dede gibi rütbelerinizden öpebilsem. Yer Eksi İki’nin sonunda diğerlerinde olduğu gibi gözyaşlarımı tutamadım. Bu insanların gerçek olduğunu bilmek daha acı, onların şu anda bu acıyla yaşadığını bilmek ürkütücü. Bir insanın vatanı uğruna neler yapabildiğini gördüm. Dahası inandım. Sizi tebrik ediyorum ve “vatan sağ olsun” diyorum.