Ben Güneydoğudan Öyküler 1 ve Güneydoğudan Öyküler 2’yi de okudum; fakat Güneydoğudan Öyküler 3’ü okuduğum zaman bu kitabın biraz ticari amaçla yazılmış olduğunu fark ettim. İçinde bulunan kısa hikâyeler Güneydoğu’da yaşananlardan çok bu taraftaki insanların yaşadığı olaylar hakkında yazılmış. Kitabı okuduğunuz zaman hikâyelerden etkileniyorsunuz. Evet, hepsi güzel yazılmış fakat hikâyeler insana iyi yazılmış bir film senaryosunu andırıyor. Açıkçası bu kitabın Güneydoğu’dan öyküler serisinin devamı olması yerine başka bir adla çıkmasının daha uygun olduğu kanısındayım. Yazarın üslubu konusunda diyecek pek bir şey olmadığını düşünüyorum. Yazar hikâyelerini çok güzel bir şekilde, ince bir oyayı işler gibi, işliyor ve okuyucuyu bulunduğu mekândan alıp olayların yaşandığı yere götürüyor. Hikâyelerde yer vermiş olduğu tasvirler hikâyeleri daha ilgi çekici hale getiriyor. Satırlarda kendinizi buluyorsunuz ve satırlarda yaşadığınızı hissediyorsunuz. Ama kitabın amacından sapmış olması üzücü.