Merhabalar. Ben de sizin kitabınızı 3 kez 4 kez okuyanlardanım. Ben kendi adıma size çok teşekkür ediyorum. Güneydoğuda yaşananları anlatıp gözümüzü açtığınız için. izin kitabınızı ilk kez Eskişehir’de okuduğum sırada kaldığım yurtta bir arkadaşımdan alarak okumuştum. Çok etkilenmiş hemen bir kitapevine gidip kendime de bir tane edinmiştim. Şimdi okulum bitti ve tekrar elime aldım Güneydoğudan Öyküleri ve yine su gibi okudum her satırını…

Ben de Güneydoğuluyum, Mardinliyim ve çok küçükken iki kez şahit oldum çatışmalara Mardin’de. 92 yılındaydı ilk şahit olduğum. Neye uğradığımı şaşırmıştım ama çok küçüktüm o zaman. Asıl aklımda kalan ikincisiydi ve korkunçtu. Teröristler minareyi hedef almıştı. Camide namaz kılan insanlar camiden nasıl çıktıklarını bilemediler. Kurşunlar kırmızı kırmızı gecenin karanlığında parlıyordu. Yaklaşık yarım saat sürmüştü ama bizim ömrümüzden ömür gitmişti.

Kitabınızda yazdıklarınıza bakılığında bugün pek bir şeyin değişmediğini görüyorum. Bugün hala Eruh’larda şehitler veriyoruz. Umarım bu düzen bir gün değişir. Size sormak istediğim; bir gün gerçekten bu düzen değişir mi? Yani değişeceğine dair umudunuz var mı? Ben değişeceğine inanmak istiyorum ve artık evlerinde korkuyla bekleyen anneler, babalar olmasın istiyorum.

Lütfen yazın, daha da yazın oraları olanları daha çok duyurmak için insanlarımızın kuzu gibi her şeye kanmaması için yazın.

Tekrar çok teşekkür ederim Güneydoğudan Öyküler için…