Yanlış hatırlamıyorsam Güneydoğu ile ilgili kitaplar, genç yaşında malulen emekli olmak zorunda kalan Hakan Evrensel’in yazdığı üç dizilik Güneydoğu Öyküleri ile başladı. Hikayelerin birinci serisi çıktığında Japonya’daydım ve bana kitabı Güneydoğu’da çatışmalara katılan genç bordo bereli bir arkadaşım yollamıştı, içine küçük bir not yazarak.

Yanlış hatırlamıyorsam Güneydoğu ile ilgili kitaplar, genç yaşında malulen emekli olmak zorunda kalan Hakan Evrensel’in yazdığı üç dizilik Güneydoğu Öyküleri ile başladı. Hikayelerin birinci serisi çıktığında Japonya’daydım ve bana kitabı Güneydoğu’da çatışmalara katılan genç bordo bereli bir arkadaşım yollamıştı, içine küçük bir not yazarak.

Hakan Evrensel’in yazdıklarını okuduğumda gözlerim yaşarıyordu. Güneydoğu’da timlerde çarpışan o kadar çok arkadaşım olmasına ve bu tür hikâyeleri defalarca sabahlara kadar süren özel sohbetlerde dinlememe rağmen, Hakan Evrensel’in yazdıkları karşısında gözyaşlarımı tutamıyordum. O dönem Japonya’da ne kadar Türk varsa hepsi bu kitabı okudu. Ve hepsi de en az benim kadar duygulandı.

Genç emekli subay yazarın ardından birkaç kişi daha aynı tarz kitaplar yazdı, ama çok ses getirmedi. Daha sonra emekli General Osman Pamukoğlu, 93- 95 yılları arasında Hakkari Dağ ve Komando Tugayı ve Güvenlik Komutanlığı yaptığı dönemlerdeki anılarını kaleme aldı.

Unutulanlar Dışında Yeni Bir Şey Yok isimli kitap son dönemlerde bölge hakkında yazılan en iyi kitaplardan biriydi. Şimdi ise muhabirlik dönemimden beri çok yakından tanıdığım emekli Korgeneral Hasan Kundakçı bir kitap yazmış.

Bu tip kahramanlık hikâyelerinin çok daha fazla yazılması gerekli diye düşünüyorum. Yaşanılan acı tatlı her şeyi yaşayanların dilinden dinlemek gerekiyor. Vatan için silah tutan ellerin yine vatan için kalem tutmaları da gerekiyor. Bu nedenle bölgede görevli herkes yaşadıklarını kaleme almalı…