Kişisel tanıklıkları öyküleştiren bir kitap için objektif midir, değil midir diye sormak abesle iştigaldir. Güneydoğudan öyküler gayet subjektiftir ve bu haliyle yeterince ilginçtir. Askerlerin ve onların çevresindekilerin deneyimlediği biçimiyle savaşı okuyabilmek fırsatını değerlendirmek lazım… Elbette, öteki taraftakilere de kendi hikayelerini anlatmak ve yayımlamak fırsatı verilmesi kaydıyla…