ÜLKESİ 30 yıldan beri teröre 30 bin can vermiş Başbakan konuşuyor: “Sanki içeridekini hallettik de dışarıdaki kaldı!” İçteki terörün beslendiği, dış teröre konulan tavır bu… Peki soran yok mu? “Siz beş yıldan beri iktidardasınız, içeridekine ne yaptınız?” “Kürt sorunu benim sorunumdur!” demekten, masaya oturmaktan, sonra da vazgeçip “Kabile reisleriyle görüşmem!” demekten başka… Önemli olan, Başbakan’ın kanındaki şeker oranıdır, AKP Genel Merkezi’ndeki “saray özentisi” yerleşimdir.

 Başbakan, tabur komutanı, İtalyan mayınları… ÜLKESİ 30 yıldan beri teröre 30 bin can vermiş Başbakan konuşuyor: “Sanki içeridekini hallettik de dışarıdaki kaldı!” İçteki terörün beslendiği, dış teröre konulan tavır bu… Peki soran yok mu? “Siz beş yıldan beri iktidardasınız, içeridekine ne yaptınız?” “Kürt sorunu benim sorunumdur!” demekten, masaya oturmaktan, sonra da vazgeçip “Kabile reisleriyle görüşmem!” demekten başka… Önemli olan, Başbakan’ın kanındaki şeker oranıdır, AKP Genel Merkezi’ndeki “saray özentisi” yerleşimdir.

* * *

“ASKERLİK yan gelip yatma yeri değildir!” Bu benzetme Sayın Başbakan’a aittir. Peki, “İktidar olmak, hükümet etmek, yan gelip yatma yeri değildir” desek ayıp olur mu? Hem niye olsun ki, Sayın Başbakan’ın akıl hocalarından, danışmanı Cüneyd Zapsu, Amerikalılara, kendileri için,”Süpürülüp deliğe atılacak adam değildir!” dememiş miydi? Biz söylesek başımız derde girerdi de…

* * *

GÜNLERDİR şehit cenazeleriyle sarsılıyoruz, gencecik fidanlar devrilip gidiyor, herkes tabutların bir kenarından yapışmanın gayretinde, Sezen Aksu bile sıcağını sıcağına “Mehmetçik”e şiir yazmış, yakında besteler şarkı olur, gelirini de herhalde “Mehmetçik Vakfı”na bağışlar. “Mehmetçikler” mayınlara kurban gidiyor, mayınların uzaktan kumandalı patlayıcıların çoğu da İtalyan malı…

 * * *

ŞİMDİ size, yıllar öncesinin bir mayın hikâyesi… Güneydoğu’da Cudi Dağı’nın eteğindeki Türk taburu…. İki gün geçmez ki aşağıdaki denetim noktasından haber gelmesin: “Yine gâvurlar geldi!” “Gâvurlar” gelince de taburun İngilizce bilen tek subayı asteğmene iş çıkar. Gelenlerin hemen hepsi açık açık söylemeseler bile PKK yanlısıdırlar, demokrasi, insan hakları ezberiyle… O gün de ikisi karı koca, üç İtalyan gelmişlerdi, ileriye geçmek istiyorlardı, PKK ile görüşecekleri belliydi. Hava kararmak üzereydi, yola çıkmaları sakıncalı olabilirdi, onları bu gece ağırlayacaklardı, Türk subaylarıyla birlikte yemek yediler, sohbet başladı, İtalyana göre Türkiye bataklığa saplanmıştı, Kürtlerin istekleri çok da büyük şeyler değildi, hemen özerklik anlaşması imzalamalıydı, zaten dünyada üniter devlet kavramı tarihe karışıyordu, kısa zamanda Sayın Öcalan’ı karşımıza alıp anlaşmalıydık….

* * *

TABUR komutanının işareti üzerine bir er, elinde torbayla geldi ve torbanın içindekileri masaya döktü… Tabur komutanı sordu: “Bunlar nedir biliyor musunuz? Bunlar mayındır, PKK’ya Avrupalıların sattığı mayınlardır, Rus, Amerikan, Alman mayınları…” Komutan bir tanesini seçip gösterdi: “Bu da İtalyan mayınıdır, markası Waissella’dır.” İtalyanlar çok korkmuşlardı, kadın asteğmene sordu: “Patlar mı?” “Evet, Türk askeri üzerine basınca patlar!”

* * *

MAYIN patlamadı ama, tabur komutanı İtalyanlara patladı: “Ta İtalya’dan gelip bize, Ortadoğu’nun tüm sıkıntısına çeken bizlere, ders vermeye kalkışıyorsunuz. (…) Korkmayın, size bu düşüncelerinizden ve görüşlerinizden ötürü bir şey yapacak değiliz… Tek üzüntüm, bizi aptal sanmanız. Bir bataklığa saplanmış olabiliriz ama, göreceksiniz bir gün bu bataklıktan çıkacağız ve bizi bu bataklığa saplayanların kendileri bu bataklıkta boğulacaklar, ülkeniz de bu mayınların hesabını verecek.”(x)

* * *

İTALYANLAR mayınlarının hesabını vermiyor ama, Türkiye “Mehmetçik”lerini şehit veriyor. Albayıyla, yarbayıyla, onbaşısıyla, erleriyle… Yan gelip yatmıyorlar, şehit olup gidiyorlar.

 ———————- (x) Güneydoğu Öyküleri 2, Hakan Evrensel, Ümit Yayıncılık.